Αναλυτικά η επιστολή:
"Με την ευκαιρία της επιστολής θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά εσάς τους φιλάθλους για την εκπληκτική υποστήριξή σας προς τον Απόλλωνα και ιδιαιτέρως προς το πρόσωπό μου αυτή τη σεζόν.
Δυστυχώς, τελικά αποτύχαμε και οι συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους θα εκτυλιχτούν, αναπόφευκτα, στους ερχόμενους μήνες.
Πώς φτάσαμε στην αποτυχία; Πολλοί παράγοντες συνεισφέρουν σε έναν υποβιβασμό και προφανώς, όπως γνωρίζουμε όλοι, κάποιοι είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Θα αναφερθώ μονάχα σε αυτούς που είχαμε τον έλεγχο.
Να γίνω ο τρίτος προπονητής του Απόλλωνα τον Νοέμβριο, αν και σύνηθες φαινόμενο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν οδηγεί στη σταθερότητα ή τον σεβασμό που απαιτεί η θέση. Εάν οι παίκτες πιστεύουν ότι τελικώς θα “φάνε” μερικούς προπονητές κατά τη διάρκεια της σεζόν, αρχίζουν να πιστεύουν ότι η δύναμη βρίσκεται σε αυτούς και δεν είναι θεμιτό εάν θέλεις να έχεις έναν επιτυχημένο σύλλογο, εκτός εάν οι παίκτες είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι και επαγγελματίες!
Κάθε νέος προπονητής χρειάζεται κατ’ ελάχιστο 3-4 παιχνίδια να μεταφέρει τη φιλοσοφία του στους παίκτες και το ότι χρειάστηκε να το κάνει τρεις φορές στην πρώτη σεζόν του Απόλλωνα στη SuperLeague χαράμισε αποτελέσματα που δεν είχε την πολυτέλεια να το κάνει.
Όπως είπα, ο επαγγελματισμός των παικτών, και μέσα και έξω από το γήπεδο, είναι πρακτικά αυτό που χρειάζεται για μια επιτυχημένη σεζόν. Η πειθαρχία είναι ένα βασικό συστατικό του επαγγελματία ποδοσφαιριστή και εμείς χάσαμε πάρα πολλούς παίκτες από κάρτες, ειδικά προς το τέλος της σεζόν. Το να χάσεις 2 βασικούς παίκτες από κάρτες κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών στο ματς με τον Εργοτέλη, ενώ ετοιμαζόμασταν να παίξουμε το σημαντικότερο παιχνίδι στην πρόσφατη ιστορία του Απόλλωνα, ήταν απλά το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού.
Όσον αφορά τα αποδυτήρια, πάρα πολλοί παίκτες-κλειδιά δεν ενήργησαν με τον τρόπο που θα περίμενα από έμπειρους επαγγελματίες. Συνεχόμενες διαρροές στο “φίλο μας” στον Τύπο, συνεχόμενοι δυσανασχετισμοί, σε όποιον θα άκουγε, συνεχόμενη αρνητικότητα για τις “εξωτερικές δυνάμεις” που προσπαθούν να υποβιβάσουν τον Απόλλωνα μέχρι το σημείο που έφτασε να είναι μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία.
Η χαριστική βολή για μένα ήταν η “καθαίρεση” του διορισμένου από εμένα αρχηγού Alvarez κατά τη διάρκεια του κενού εξουσίας που δημιουργήθηκε από τη δήλωση του κ. Βελλή να αποσυρθούμε από τη Superleague.
Όσον αφορά τους 4 “αρχηγούς” που προσυπέγραψαν την πρόταση απόσυρσης, είναι στην καλύτερη περίπτωση αφέλεια (να σημειωθεί ότι ο Alvarez, που ήταν ακόμα αρχηγός, δεν πρόσθεσε το όνομά του). Όλη αυτή η εσωστρέφεια απλά χαράμισε χρόνο και ενέργεια που θα έπρεπε να είχαμε εστιάσει στην επιβίωσή μας.
Έχοντας πει τα άνω, να καταγραφεί ότι από τη στιγμή που οι επιλεγμένοι 11 παίκτες πατάγανε το χορτάρι τα δίνανε όλα για τον Απόλλωνα, όπως αντανακλά η συγκέντρωση των 28 βαθμών σε 23 παιχνίδια. Θα ήθελα επίσης να καταγραφούν οι ευχαριστίες μου προς τον κ. Βελλή για τη δυνατότητα να προπονήσω τον Απόλλωνα και στην οικογένειά του για τη φιλοξενία τους προς εμένα και της οικογένειάς μου κατά την παραμονή μου εδώ.
Αν και δεν συμφώνησα με την απόφασή του να αποσύρει τον Απόλλωνα από τη Superleague, πιστεύω ότι οι αξίες του είναι σωστές και τον προτρέπω να παραμείνει, να ξαναχτίσει και να επιστρέψει τον Απόλλωνα στη Superleague και να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο εκ των έσω. Το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία μιας χώρας και το ποδόσφαιρο χρειάζεται ανθρώπους σαν τον κ. Βελλή.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους πολλούς ανθρώπους μέσα στον Απόλλωνα που με βοήθησαν όσο ήμουν εδώ. Ευχαριστώ τον Στράτη, τον Στάθη, τον Παύλο, τον Blue, τoν Doc, τoν Μάριο, τους δύο Θωμάδες, τον Σπύρο, τους δύο Νίκους, τον Κώστα και πολλούς ακόμα, ο Απόλλων έχει καλούς ανθρώπους και, αν δεν είχα την ευκαιρία να χαιρετήσω κάποιον προσωπικά, παρακαλώ συγχωρέστε με.
Στον Στιβ, τον Γρηγόρη και τον Μάκη ήταν ευχαρίστησή μου να δουλέψω μαζί σας και θέλω να σας ευχαριστήσω που με κρατήσατε λογικό σε καθημερινή βάση μέσα σε όλα τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν τους τελευταίους 5 μήνες.
Σε τελική ανάλυση κρίνω ότι απέτυχα να φέρω εις πέρας το έργο που μου ανατέθηκε και με στενοχωρεί περισσότερο απ' ό,τι ίσως φαντάζεστε. Κάποιος μου είπε αυτή την εβδομάδα:
“Στην Αγγλία η τελική κατάταξη δεν λέει ψέματα διότι κάθε ομάδα τα δίνει όλα από το πρώτο παιχνίδι μέχρι το τελευταίο της σεζόν και αυτό αντικατοπτρίζεται στην τελική κατάταξη. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στην Αγγλία!”.
Ξέρω ότι πολεμήσαμε να κατακτήσουμε κάθε πόντο που πήραμε. Κανένας δεν μας χαρίστηκε και σας παραπέμπω στο link που ακολουθεί σε ένα άρθρο από κάποιον που ξέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ καλύτερα από εμένα!
Σας αποχαιρετώ, ελπίζοντας κάποια μέρα να μπορέσω να επιστρέψω και να καθίσω ανάμεσά σας στις κερκίδες ως φίλαθλος και να θυμηθούμε πώς ήρθαμε ισόπαλοι στην Τούμπα με 10 παίκτες ή πώς ισοφαρίσαμε τον Παναθηναϊκό στη Ριζούπολη ή που σκοράραμε στο 94′ με τον Εργοτέλη που μας επέτρεψε να κάνουμε όνειρα. Σας αφήνω (με μια υπόκλιση στον Eric Cantona) με αυτή τη φράση: Στο Μαγικό Βασίλειο που είναι η Superleague ακόμα και ένας Μάγος έχει περιορισμένες δυνάμεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου